Wereldwijde afspraken en beleidsontwikkelingen
De Verenigde Naties maken gezamenlijk wereldwijde afspraken over gebruik van land, bodem en andere natuurlijke bronnen.
Deze afspraken gaan onder andere over:
- het verkleinen van de effecten van verwoestijning
- het stoppen van degradatie en vervuiling van bodems
- het bevorderen van duurzame voedselproductie
- de toegankelijkheid van schoon water voor iedereen
- het bedwingen van klimaatverandering
De Verenigde Naties maken de afspraken over het algemeen tijdens internationale conferenties. Landen kunnen aangeven of zij zich binden aan deze afspraken of niet. Landen moeten zelf de afspraken vertalen naar beleid passend bij hun eigen situatie. Hierbij helpen de landen elkaar door kennis en ervaringen te delen en middelen beschikbaar te stellen aan landen waar deze middelen ontbreken.
Belangrijke internationale afspraken en programma’s op wereldniveau die bijdragen aan een gezonde bodem zijn:
- Duurzame ontwikkelingsdoelen (Sustainable Development Goals) (2015)
- United Nations Convention to Combat Desertification (VN-programma)
- Klimaatafspraken
- Akkoord van Parijs (2015), met onder andere 4 promille afspraak
- Kyotoprotocol (1997), met onder andere Land Use, Land-Use Change and Forestry (LULUCF)
- Afspraken over gevaarlijke en verontreinigende stoffen
- Minamata-verdrag (2013)
- Conventies van Stockholm (2001), Rotterdam (1998) en Bazel (1989)